In Istanbul wonen 16 miljoen inwoners. De hele uitgestrekte stad staat vol met woontorens.
Op een stijle helling van een rotswand worden de inwoners begraven.
Wandelend over het aangelegde binnenpad kunnen we vele verschillende grafstenen goed bestuderen....er is verschil.
Als er een bloem op een grafsteen staat, dan weten we dat er een vrouw begraven ligt.
Zien we een soort hoed, dan weet je dat er een man begraven ligt.
en zie je een tulband, dan duidt dit op een graf van een persoon in een hogere functie.
Grafstenen hebben verschillende versierselen. Hier zien we een tulp....duidend op een vrouwelijke overledene.
Ook zijn andere bloemen als versiering op de grafstenen aangebracht.
Een docent Architectuur & Kunstgeschiedenis vertelde dat het nog helemaal niet zo gemakkelijk is om iemand in deze rotswand te begraven. De weggetjes omhoog zijn smal en stijl. Met een kist is zo'n weggetje toch moeilijk begaanbaar. Zo moeilijk dat men er soms tegenop ziet om naar een begrafenis te gaan.
In Marokko hoorde ik ooit 'dat men daar lijken niet bovenop elkaar begraaft'. Dit omdat men toch echt uit het graf wil opstijgen zodra het moment van wederopstanding is aangebroken'.
Hier in Istanbul - waar de meerderheid moslim is - mag men na 5 jaar het graf ontruimen en of opnieuw gebruiken. De stad heeft de ruimte nodig.
Uitzicht op Istanbul
Maart 2011
Hallo Ellie,
BeantwoordenVerwijderenEen boeiend blog heb je neergezet!
Na vijf jaar alweer een graf ontruimen en opnieuw gebruiken, dat is wel heel snel.
Maar ja, zo'n grote wereldstad heeft idd ruimtegebrek. Waar gaan alles dan heen, vraag ik me af. Een massagraf of zo?
Hallo Arda: dank voor je compliment.
BeantwoordenVerwijderenIk vond 5 jaar ook wel kort, maar het is - volgens de Turske docent - wel degelijk zo dat een graf na 5 jaar herbezet mag worden.
Wat er in zo'n geval met de resten gebeurt weet ik niet. Ik vermoed verbranding...maar dat mag weer niet.
Kortom...reden om dit eens na te vragen.